Kokainowy miś należy do tej samej grupy filmów, co Mordercza opona, Killer Condom czy Węże w samolocie - ich tytuły stanowią jednocześnie adekwatne i wystarczające do zrozumienia tego, z czym będziemy mieli do czynienia na ekranie, streszczenia fabuł.
Cesarzowa ewidentnie męczy się w swojej królewskiej roli i za wszelką cenę stara się walczyć o niezależność, mimo że nie spotyka się to z aprobatą ani rodziny, ani dworu - o filmie W gorsecie pisze Bartosz Żurawiecki.
Dla szefa wydziału kryminalnego, Yohana, nierozwiązana sprawa śmierci Clary staje się wręcz obsesją - o filmie Noc 12 października pisze Przemysław Toboła.
Na początku filmu tytułowa bohaterka, wybitna dyrygentka Lydia Tár, w wywiadzie przeprowadzanym na żywo stwierdza, że w swojej branży nie zauważa różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn - może były takowe kiedyś, a jeśli są teraz, to ledwo zauważalne.
Film Todda Fielda rozpoczyna się od sukcesu Lydii Tár w Nowym Jorku, potem jest Berlin, gdzie czeka żona, Sharon i nagle zaczyna się stopniowy upadek maestry - o filmie Tár pisze Przemysław Toboła.
Belgijski reżyser po raz kolejny przygląda się nastolatkom w okresie dojrzewania i ich walce o siebie - o filmie Blisko pisze Bartosz Żurawiecki.
Po jedenastu latach przerwy dzielni Galowie wracają w piątym aktorskim filmie zatytułowanym Asteriks i Obeliks: Imperium smoka. Choć wciąż żyją sobie spokojnie w maleńkiej wiosce, od czasu do czasu nękani co najwyżej przez natrętne patrole okupujących ich kraj Rzymian, to można rzec, idą z duchem czasu.
Podejrzana to kino gatunkowe w najlepszym wydaniu i dobra alternatywa dla lutowych premier europejskich i amerykańskich twórców. Film Chan-wook Parka utrzymany jest w aurze tajemnicy, która przykuwa uwagę i angażuje widza od pierwszych minut seansu.
Jedną z niezmiennych tendencji Hollywoodu jest realizowanie amerykańskich wersji zagranicznych filmów, które stały się światowymi przebojami. Ma to swoje źródło w - rzecz jasna - finansowej kalkulacji, ale czy idzie za tym również jakaś wymierna wartość dla widza?
Kristoffer Borgli bez ogródek demaskuje mechanizmy współczesnego świata, który bardziej ceni sobie kolorowe wydmuszki niż prawdziwych ludzi i ich prawdziwe, nieidealne życia. Pokazuje, że zacięta walka o wyświetlenia, polubienia, uznanie obserwatorów i blask fleszy nie ma końca, ale granica zza której nie ma już odwrotu jest bardzo cienka.
Po wielokrotnie nagradzanych Zimowych braciach oraz równie ciepło przyjętym Białym, białym dniu Hlynur Pálmason - Islandczyk wykształcony w Danii - powraca ze swoim trzecim pełnometrażowym filmem. Godland to kontemplacyjne kino umiejscowione w czasach, kiedy Islandia była wyspą podległą Duńskiej Koronie.
W dniach 13-18 stycznia, w Kinie Pał CK Zamek, odbędzie się przegląd filmów z nurtu czechosłowackiej Nowej Fali. Przegląd zatytułowano mianem "prawdy ekranu" nie bez powodu - to właśnie prawda była jedną z naczelnych wartości dzieł kina lat 60.
Film autorstwa Pawo Choyning Dorjiego jest kandydatem Bhutanu do Oscara i trzeba go potraktować jako propaństwową propagandę, ale w jakich to pięknych okolicznościach przyrody się rozgrywa ta przypowieść o jednostce, która dojrzewa, gdy staje się pożyteczna dla gromady - o filmie Lunana. Szkoła na końcu świata pisze Przemysław Toboła.
Wystrzałowe wesele jest dokładnie tym, czym miało być w założeniu swoich twórców - rozrywką w najczystszej postaci. Połączenie kina akcji i komedii romantycznej daje ni mniej ni więcej jak blisko dwie godziny niewymagającego, a przez to w najprostszy sposób relaksującego seansu.
W trójkącie to z jednej strony film spazmatycznie śmieszny, z drugiej gorzki obraz naszej cywilizacji z jej zaburzonym systemem wartości i wiecznie aktualnym hasłem autora Kapitału, że byt określa świadomość - o filmie W trójkącie pisze Bartosz Żurawiecki.
Reżyser opowiada dzieje wyimaginowanej rodziny, łudząco podobnej do swojej. Spielberg bowiem pokazuje nam swój pierwszy film obejrzany w kinie razem z rodzicami - Największe widowisko świata - o filmie Fabelmanowie pisze Przemysław Toboła.
W 2009 roku James Cameron pokazał światu Avatara, do tej pory najbardziej kasowy film w dziejach kina. Trzynaście lat zajęło niekwestionowanemu mistrzowi sequeli (Obcy: Decydujące starcie, Terminator 2: Dzień sądu) zrealizowanie i wypuszczenie do kin drugiej części obliczonej na pięć filmów sagi o błękitnych mieszkańcach planety Pandora.
Piękny poranek Mii Hansen-Løve to zapis codzienności młodej kobiety z francuskiej klasy średniej, która z dnia na dzień musi radzić sobie z lawiną skrajnie odmiennych przeżyć i emocji. Filmowa pochwała życia i memento mori w jednym, które jednak nie każdego przekona i zaangażuje.
Poprzedni film Léi Mysius, Ava, trafił do dystrybucji w Polsce w sposób dość nietypowy - widzowie w ramach projektu Scope100 wytypowali z puli festiwalowych filmów ten, który sami chcieliby obejrzeć na dużym ekranie. Od tamtego czasu młoda francuska reżyserka zyskała na tyle dobrą renomę, by nie musieć uciekać się do niestandardowych kanałów dystrybucyjnych.
Dla porządku jednak dodajmy, że w Australii film - choć zgarnął większość krajowych nagród - wzbudził także protesty. Rodziny ofiar masakry uznały, że film żeruje na ich tragedii, a w centrum zainteresowania stawia zbrodniarza - o filmie Nitram pisze Bartosz Żurawiecki.
