Skala ekspresji aktorskiej jaką zaprezentowała Cate Blanchett jako Lydia Tár, wyimaginowana dyrygentka berlińskich filharmoników, pozostawia konkurencję daleko w tyle aktorskiego wyścigu o tegoroczne Oscary. Aktorka zdaje się być urodzona do roli z lekka demonicznej maestry. Androgyniczna z urody, co w filmie podkreślono jeszcze strojami szytymi na miarę, wzorowanymi może na smokingach Leonarda Bernsteina. Legendarny dyrygent nowojorskich filharmoników jest też wskazywany przez Lydię jako jej duchowy mistrz w trakcie wywiadu w Nowym Jorku, gdzie dyrygentka prezentuje swoje poglądy na muzykę tuż przed rozpoczęciem prób V Symfonii Gustawa Mahlera.

Jako pierwsza kobieta została wybrana na stanowisko szefa berlińskich filharmoników. Dla jasności, muzycy berlińscy sami, przez głosowanie, wybierają swojego stałego dyrygenta, jak również decydują o przyjęciu nowych członków do orkiestry, co spowodowało, że pierwsza kobieta, skrzypaczka Madeleine Carruzzo, zagrała w orkiestrze dopiero w 1982 roku, sto lat po powstaniu zespołu.

Film Todda Fielda rozpoczyna się od sukcesu Lydii Tár w Nowym Jorku, potem jest Berlin, gdzie czeka żona, Sharon i nagle zaczyna się stopniowy upadek maestry, istna równia pochyła w życiu zawodowym i osobistym, po której Cate Blanchett stacza się z aktorską maestrią do taktu muzyki Hildur Guðnadóttir.

Przemysław Toboła

• Tár, reż. Todd Field
• premiera: 24.02

© Wydawnictwo Miejskie Posnania 2023