Jak to w czerwcu bywa, kończą się sezony artystyczne. Instytucje szykują ostatnie premiery, prezentują to, co mają najlepszego w repertuarze i ujawniają plany na następne miesiące. Swego rodzaju prezentację hitów z zapowiedzią sezonu 2023/2024 przygotował Teatr Wielki.
Dla Teatru Wielkiego dobiega końca ostatni sezon "na wygnaniu". Wykonanie Simona Boccanegry Giuseppe Verdiego jeszcze tym razem odbyło się w wersji koncertowej, jednak następne opery będą już wykonaniami scenicznymi w odnowionej siedzibie pod pegazem. Tytuł symbolicznie już wskazuje na przyszły sezon.
Na ten moment zespół i publiczność Teatru Wielkiego czekali dwa lata - po remoncie budynku instytucji na scenie głównej ponownie będą rozgrywać się spektakle i koncerty. Nie bez powodu następny sezon artystyczny zyskał hasło "Powroty". W październiku poznańska opera wróci do swojej siedziby, a także do wydarzeń, które na czas przebudowy i pandemii zniknęły z repertuaru. Nie zabraknie nowopowstałych festiwali i premierowych wystawień.
W tym roku mija 50 lat od pierwszej edycji Biennale Sztuki dla Dziecka. Mimo okazji do wspominania przeszłości, organizatorzy patrzą w przyszłość - to właśnie ona jest hasłem 24. edycji wydarzenia. Miedzy 29 maja a 4 czerwca będzie zgłębiana za pomocą spektakli, koncertów i warsztatów, kierowanych nie tylko do najmłodszej publiczności. Opowiedziała o nich Joanna Żygowska, dyrektorka Centrum Sztuki Dziecka i programerka Biennale Sztuki dla Dziecka, w rozmowie z Magdaleną Chomczyk.
Teatroza jest "zespołem chorobowo-scenicznym z przemieszczeniami, nierzadko o przebiegu nieciągłym, skokowym, któremu towarzyszy zwykle powidok widza i słuchowy omam oklasku". To jednostka chorobowa wykreowana na potrzeby spektaklu, ale także określenie pasji, która łączy zespół Teatru U Przyjaciół*. Dzięki niej przez ostatnie 20 lat powstało 39 premier. O historii teatru i programie jubileuszowym opowiada Tomasz Zajcher, współzałożyciel Kawiarni i Teatru U Przyjaciół. Uwaga, teatroza może okazać się zaraźliwa!
- Chcemy przywracać wartość sztuki jako spotkania. W końcu możemy wrócić do sytuacji bycia z żywym człowiekiem i do teatru jako misterium - mówi Justyna Paluszyńska, członkini grupy teatralnej Circus Ferus, która między 11 a 13 maja w Teatrze Ósmego Dnia będzie świętować 10-lecie swojej działalności. O kryzysach, które grupa wzięła na warsztat oraz programie jubileuszu, w tym spektaklu premierowym, opowiedziały artystki związane z Circus Ferus* - Agata Elsner, Karolina Pawełska i Justyna Paluszyńska - w rozmowie z Magdaleną Chomczyk.
Zielona Gęś niezmiennie uczy i bawi, tym razem w Teatrze Animacji. To szczery śmiech i gorzka refleksja o Polsce i polskości.
Wpływ rodziny na nasze dorosłe życie jest uznawany za niezbity fakt. Psychologowie nie zastanawiają się czy ten istnieje, ale usiłują ustalić, jak jest duży. Taśmy rodzinne w reżyserii Piotra Pacześniaka, nowy spektakl Teatru Polskiego, to studium przypadku rodziny. I to zapewne nie tylko Małysów.
Taśmy rodzinne to debiutancka powieść Macieja Marcisza - gorzka rodzinna historia opowiadana z perspektywy pokolenia dorastającego w latach 90., w czasie budzącego się konsumpcjonizmu i rosnących podziałów społecznych. Powieść na teatralny język przełożył Piotr Pacześniak, student Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych. Spektakl w jego reżyserii zostanie premierowo wystawiony 19 kwietnia w Teatrze Polskim.
Spektakl Zielona Gęś Pawła Aignera, wystawiony w 2016 roku przez Teatr Banialuka z Bielska-Białej, został, jak mówi reżyser, uśmiercony przez strach. Teraz przedstawienie w nowej odsłonie, jako Teatrzyk Zielona Gęś czyli wstrząs metafizyczny, wraca na scenę. Tym razem w interpretacji Teatru Animacji w Poznaniu.
- Podczas jednej z rozmów z uczestnikami projektu powiedziałam, że miłość jest ślepa. Zrozumiałam, że pracujemy nad wrażeniową jakością tego projektu i kładziemy akcent na to, że pewne rzeczy możemy odczuwać i przeżywać kierując się innymi zmysłami - mówi Lucy Sosnowska, dramaturżka spektaklu Łabędzie z udziałem osób niewidomych i niedowidzących, który otrzymał nagrodę publiczności w międzynarodowym festiwalu FEDORA. Z twórcami i uczestniczką projektu - Tobiaszem Sebastianem Bergiem, Lucy Sosnowską, Katarzyną Frątczak, Klaudią Kasperską i Karoliną Jarosik - rozmawia Magdalena Chomczyk.
Woyzeck zabił Marię. Wiemy to od samego początku. Oznacza to, że nie idziemy do teatru po to, aby z detektywistyczną skrupulatnością zbadać sprawę zabójstwa i wskazać winnego. Ale bez obaw - i tak zostaniemy wciągnięci w intrygę.
Tytułowe pytanie to najczęściej powtarzająca się refleksja nad postacią Woyzecka - bohatera dramatu Georga Büchnera, z jednej strony - mordercy, z drugiej - człowieka upodlonego przez społeczeństwo. W marcu będzie ono towarzyszyć publiczności Teatru Nowego podczas premiery spektaklu w reżyserii Zdenki Pszczołowskiej.
"Obecność" to performatywny projekt realizowany w Centrum Kultury Zamek w latach 2022-2023 przy współpracy z Teatrem 21 i CODA Oslo International Dance Festival. W ramach programu organizowane są spektakle, spotkania z twórcami, warsztaty, taneczne laboratoria czy panele dyskusyjne. Motywem łączącym wszystkie wydarzenia jest próba "renegocjacji utrwalonego społecznie sposobu rozumienia normatywności w teatrze". Na stronie projektu czytamy, że to "święto teatru (...), zachwyt nad artystą i jego możliwościami, (...) ukazanie piękna różnorodności - immanentnej cechy świata".
Musical broadwayowski sam w sobie jest fenomenem. Aby zobaczyć świat znany z filmów lub animacji przeniesiony z prawie fotograficzną dokładnością na scenę oraz podziwiać doskonałe połączenie muzyki z akrobatyczną choreografią (a wszystko w klimacie amerykańskiego show), należy zaopatrzyć się w bilet co najmniej kilka miesięcy wcześniej. Pod koniec lutego disnejowska Piękna i Bestia zawitała w Poznaniu ponad 30 lat od prapremiery w Huston!
...byli oni. Macocha i pasierb. Bezwzględna i niewinny. Okrutna i skrzywdzony. O ich relacji niewiele się mówi. Albo inaczej - mówi się o niej dużo, ale niewiele się o niej rozmawia. Nie przygląda się jej z bliska, nie rozkłada się jej na części pierwsze, zastanawiając się, co tak właściwie one znaczą i o czym mówią. Jest tak, jak było zawsze. A skoro było tak zawsze, to o czym my w ogóle rozmawiamy?
Nigdy nie zdarza się taka sama wojna, ale prowadzi do niej zawsze to samo - chciwość, zgoda na zło i pobłażanie tyranom. Kiedy wojna już trwa i wydaje się, że nic nie jest w stanie jej zatrzymać, pojawia się ona - satyra, przejaw siły i determinacji ofiary w obliczu kata.
Czy w nieco ponad godzinę da się opowiedzieć o przeszłych, trudnych relacjach, pełnych niuansów i niedopowiedzeń, które spowodowały bolesne - przynajmniej dla jednej ze stron - rozstanie? Czy w takim czasie możliwe jest przeprowadzanie niełatwych rozmów ze wszystkimi swoimi dawnymi miłościami i wyjaśnienie spraw, którym nie poświęciło się należytej uwagi lata temu? Na te pytanie odpowiada spektakl Kilka dziewczyn Neila LaBute'a w reżyserii Piotra Kruszczyńskiego, który na deskach Teatru Nowego miał swoją premierę 17 lutego.
"Nikomu i nigdy nie wydałem rozkazu mordowania, jak również nie zarządzałem innych okrutnych czynów" - mówił Hermann Göring podczas procesu norymberskiego. W jaki sposób ze zbrodni wojennych tłumaczyłby się Władimir Putin? Zastanawia się nad tym Sasza Denisowa, pochodząca z Ukrainy reżyserka i dramatopisarka, która na zaproszenie Teatru Polskiego w Poznaniu przygotowuje spektakl Haga.
Już 25 lutego w Teatrze Muzycznym premiera wyjątkowego musicalu - Pięknej i Bestii w wersji Disneya. Dla starszych to okazja, by przypomnieć sobie i odkryć na nowo jedną z piękniejszych baśni dzieciństwa, dla młodszych - by poznać niezwykłą historię Belli i księcia zaklętego w potwora.
