- Od początku na wystawach pojawiało się sporo lokalsów. Często przychodzili tu przypadkowo, co miało swoje uroki i było obustronnie ciekawe. Wiele osób stykało się ze sztuką po raz pierwszy i próbowało się z nią oswoić - mówi Przemek Sowiński*, założyciel mieszczącej się na Łazarzu Galerii Łęctwo.
Aktualna wystawa w Galerii na Dziedzińcu zatytułowana Plakat wisi, której kuratorem jest Wojciech Piotr Onak, obejmuje dorobek polskich plakacistów od okresu powojennego do współczesności. Czego można się po niej spodziewać? Historii plakatu czy raczej swobodnej, cieszącej oczy prezentacji?
Tytuł wystawy, którą będzie można obejrzeć od 10 września w CK Zamek, a który brzmi Tryumf koloru. Arcydzieła grafiki francuskiej z przełomu XIX i XX wieku
z kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie, zawiera w sobie element przewrotności. Ze zwycięstwem koloru moglibyśmy utożsamiać raczej ówczesne malarstwo, aniżeli grafikę, a jednak to ona stała się tematem tej najnowszej prezentacji, której kuratorką jest Krystyna Kulig-Janarek.
Kobieta równouprawniona i pracująca, kobieta robotnica i zaangażowana, a nade wszystko - kobieta-matka. Takie były role, w których socrealistyczne państwo próbowało obsadzić kobiety, zapewniając je o ich wadze, znaczeniu i misji. Ten tok rozumowania zainspirował nową wystawę w Galerii Plakatu z Okresu Socjalizmu.
- Zależy nam na różnorodności, stąd obecność kamienic, bloku z wielkiej płyty, domu jednorodzinnego zaprojektowanego przez mieszkającego w nim architekta, nietypowego domu atrialnego itd. Ale nie każde mieszkanie lokatorzy chcą pokazać. Niektórzy nas do domów nie zaproszą - mówią Andżelika Jabłońska* i Jakub Głaz**, współtwórcy filmowego cyklu Domokrążcy.
- Staramy się pokazywać zawsze coś więcej niż to, co wynika z obrazu. Tomasz Lewandowski podczas wystawy Upadek pokazał budynki obozu w Auschwitz. Kryła się za nimi historia powiązania architektury modernizmu i myślenia modernistycznego z jedną z największych zbrodni w historii ludzkości - mówią Anka Gregorczyk* i Łukasz Szamałek**, współzałożyciele Galerii Centrala.
Ozdobne lampy przed Narodową Galerią Sztuki Zachęta w Warszawie, kraty poznańskiej Szkoły Baletowej, Urzędu Miasta i Arsenału, abstrakcyjna geometryczna kompozycja Zwycięstwo w Parku Cytadela - to tylko niektóre realizacje Juliana Bossa-Gosławskiego. Dzieła rzeźbiarza, m.in. z cyklu Epidemia, rzeźby takie jak Hiroszima czy Pancernik powiatowy oraz prace pochodzące ze zbiorów Muzeum Narodowego w Poznaniu i kolekcji prywatnych, prezentowane będą w Galerii Piekary od 19 sierpnia.
Po serii erupcji w 2021 roku, 3 sierpnia 2022 po raz kolejny odezwał się Fagradalsfjall, islandzki wulkan położony niedaleko Reykjaviku. Z danych zebranych przez Icelandic Tourist Board wynika, że w pierwszy dzień erupcji teren odwiedziło ponad 1800 osób. Dla Islandczyków tego typu wydarzenie to spektakl ukazujący piękno natury w czystej formie - od zawsze mówi się przecież o specyficznej relacji mieszkańców Islandii z przyrodą, relacji bazującej nie tylko na podziwie, ale przede wszystkim na szacunku.
Nazywana "amazonką awangardy" Maria Nicz-Borowiakowa jest bohaterką najnowszej wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu. W starym gmachu budynku zobaczymy wszystkie zachowane dzieła artystki, a wśród nich obrazy, szkice, fotografie i przedmioty użytkowe.
Jej nazwisko pojawia się we wszystkich ważnych opracowaniach dotyczących polskiej awangardy, obok największych: Katarzyny Kobro, Władysława Strzemińskiego, Henryka Stażewskiego... Ale twórczość Marii Nicz-Borowiakowej nie doczekała się dotąd osobnego, przekrojowego omówienia i prezentacji.
- Rytuał ten wykonywałam z babcią i mamą - obie związały mi po równej połowie włosów w trzy kucyki. Potem ścięłam je brzytwą - mówi Julia Woronowicz*, artystka wizualna, autorka wystawy Żywoty dziewann polnych, leśnych i nadwodnych.
Z przypadku i celowo. Korzystając z tego, że jest po drodze, i całkowicie z tej drogi zbaczając. Rankiem lub popołudniem, w tygodniu lub w weekend - warto dać sobie kwadrans albo dwa (trzy?) i odwiedzić wystawę, która ma szansę stać się dla nas plastrem miodu na zdyszane codziennością serca.
Dzieła reliefowe Stażewskiego są wyjątkowe - nie tylko ze względu na awangardową formę, ale przede wszystkim ze względu na relację, jaka łączy je z widzem. To prace, które istnieją: zgodnie ze światłem, cieniem, poruszeniem ludzkiej sylwetki.
Niezorientowanych może dziwić, że zabawki zrobione z drewna znalazły swoje miejsce wśród innych przedmiotów użytkowych, m.in. tkanin, mebli czy porcelany, których status urósł do rangi muzealnego eksponatu. Zorientowanych nie zdziwi to wcale.
Nie ma w Poznaniu wielu takich grup, do których każdy może zwrócić się z prośbą o radę i wsparcie i na pewno otrzyma odpowiedź. Mateusz Kiszka, Tobiasz Jankowiak i Aleksandra Polerowicz* z Działu Fotografii WBPiCAK organizują wystawy, ale także autorskie imprezy promujące lokalnych fotografów i artystów wizualnych. Wernisaż kolejnej z nich - Filtr:_RESET - odbędzie się już jutro, 1. lipca.
Biżuteria może pełnić rozmaite funkcje: ozdobne, symboliczne, a nawet historyczne. Modny dodatek, prezent na wyjątkową okazję, wyraz oddania i przywiązania, pamiątka po bliskiej osobie. Choćby ze względu na to, jaką nadajemy jej wartość, także jako użytkownicy, ma rozmaite znaczenia. A jednak w głowie wielu osób postrzegana jest tylko jako designerska błyskotka. I chociaż w gruncie rzeczy nie ma w tym niczego złego, dobrze spojrzeć na wyroby jubilerskie z szerszej perspektywy.
- Po zaborach i I wojnie w największych muzeach było zatrudnionych kilka, kilkanaście, najwyżej 20 osób. Dzisiaj, jeśli mowa o muzeach narodowych, to jest w nich zatrudnionych nawet po kilkaset osób - mówi Tomasz Łęcki*, dyrektor Muzeum Narodowego w Poznaniu w rozmowie podsumowującej konferencję Muzeum XXI wieku.
Minimalistyczne i surowe, innym razem stanowiące pole do barwnej dyskusji i atakujące soczystymi odcieniami - w najbliższy czwartek w Galerii Sztuki Współczesnej Akademii Lubrańskiego rozpocznie się wystawa poświęcona kompozycjom reliefowym Henryka Stażewskiego.
Zaczynał od Wydziału Prawno-Ekonomicznego na Uniwersytecie Poznańskim, tylko po to by wstąpić do Konserwatorium Muzycznego w Poznaniu i - wreszcie - rozpocząć studia w Prywatnym Instytucie Sztuk Pięknych... Alfred Lenica jest bohaterem najnowszej wystawy w Galerii Piekary, którą można oglądać w zamkowych przestrzeniach do sierpnia.
Wystawa prac Ewy Kuryluk Żółty po raz ostatni prezentowana w poznańskiej Galerii Ego, to symboliczne zamknięcie żółtego okresu w twórczości artystki, skupiającego się na odkrywaniu rodzinnej historii. Żółte instalacje miały być częścią monumentalnej retrospektywy prac Kuryluk w POLIN - Muzeum Historii Żydów Polskich w Warszawie, ale organizatorzy odwołali wystawę. Kuryluk postanowiła więc zaprezentować cykl żółtych instalacji w krakowskiej Galerii Artemis (2019) i w Galerii Ego. Projekt ten został przesunięty ze względu na pandemiczne okoliczności, ale od końca maja aż do 9 lipca prace artystki można oglądać w galerii przy ul. Wyspiańskiego.
