Muszę przyznać, że jestem niepoprawnym wielbicielem Barbary Morgenstern. Mam też, dawno temu ukutą teorię, że dokonań Barbary nie lubi tylko ten, kto ich nie słyszał. Oczywiście, to zaledwie średnio udany aforyzm, z pewnym retorycznym czy emocjonalnym naddatkiem. A jednak każdorazowo słuchając muzyki tej znakomitej niemieckiej twórczyni, mam przekonanie, że jest w nim przynajmniej odrobina prawdy. Przekonuje o tym też najnowszy, znów świetny, wydany kilka tygodni temu album artystki, zatytułowany "Doppelstern".

Dietrich? Nie tylko

O Barbarze Morgenstern mówiono przed laty, że jest współczesną wersją czy spadkobierczynią Marleny Dietrich albo, że jest berlińską odpowiedzią na Björk. Co zabawne każde z tych porównań, każda z tych intuicji, ma w sobie ziarno prawdy, a jednak nie wyczerpuje - oczywiście - pełnego opisu fenomenu niemieckiej artystki. W młodości uczyła się ponoć gry na fortepianie, zgłębiała też tajniki jazzu. Swój własny muzyczny świat odnalazła w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych - w specyficznym sprzężeniu czy też połączeniu elementów piosenki i współczesnej elektroniki. Wszystko to z jednej strony w klimacie muzyki niezależnej przełomu wieków, z drugiej - z szacunkiem do "staroświeckich" zasad pisania piosenek. Instrumentarium elektroniczne i elektryczne (grywała też np. na gitarze) pełniło więc w jej twórczości zawsze służebną rolę. Najważniejszy był pomysł, przekaz, harmonia, melodia, także tekst - najczęściej w języku niemieckim. I ten wybór też dodawał jej twórczości szczególnego wdzięku.

Składając swą twórczość z zasygnalizowanych powyżej elementów, Morgenstern trafiła do stosunkowo szerokiego kręgu wielbicieli muzyki niezależnej. Ktoś powiedział kiedyś żartem, że to z myślą o niej wymyślono termin "avant-pop". Jej pierwsze trzy płyty: "Vermona ET 6-1" z 1998 roku, o dwa lata późniejsza "Fjorden" i (moim zdaniem najlepsza spośród nich) "Nichts Muss" z 2003 roku zdefiniowały ów oryginalny, fascynujący styl artystki.

Solo, duo, trio...

W następnych latach Barbara Morgenstern przedstawiała kolejne świetne krążki, m.in. "b.m." czy "Sweet silence", ale też wypełniony rarytasami dwupłytowy album "Fan no. 2", głównie z niepublikowanymi oraz wczesnymi utworami.

Płytę "Tesri" artystka firmowała wspólnie z Robertem Lippokiem, członkiem słynnego To Rococo Rot. Wraz z innym członkiem tego zespołu, Stefanem Schneiderem, oraz z Paulem Wirkusem Barbara Morgenstern utworzyła w poprzedniej dekadzie fascynujące trio September Collective.

Również najnowszy krążek artystki jest owocem twórczych kooperacji. Jego tytuł - "Doppelstern" - odwołuje się do układów podwójnych gwiazd, leżących blisko siebie. Bo też album wypełniają właśnie duety z artystami elektronicznymi, popowymi, awangardowymi. Wśród gości są m.in. T. Raumschmiere, Hauschka, Gudrun Gut, Robert Lippok. Jest i "nasz" Michał Jacaszek. Płyta mieni się barwami, pomysłami i skojarzeniami. Najważniejszy jest tu jednak artystyczny głos - i gust - Barbary Morgenstern. To ona sprawia, że mamy do czynienia z dziełem tak szczególnie interesującym.

Oni dwaj

Oczywiście, w Meskalinie Barbara Morgenstern wystąpi zapewne solo, ale z pewnością zabrzmi niemniej fascynująco niż na najnowszej płycie. Niespodzianką dla słuchaczy będzie też support, który pojawi się przed artystką. Zagra dla nas bowiem ceniona formacja LXMP. Na koncie ma już kilka albumów - niektóre powstawały w firmowym duecie, inne wraz z zaproszonymi gośćmi. LXMP to czołowi artyści z kręgu wytwórni Lado ABC: Macio Moretti i Piotr Zabrodzki, znani choćby z Mitch & Mitch czy Baaby. Jak sami przyznają, "głównym motorem powstania zespołu była miłość do Korga MS-20". W instrumentarium grupy odnajdziemy jednak oczywiście nie tylko syntezator. Jak brzmi muzyka duetu? Usłyszymy w Poznaniu już w czwartkowy wieczór.

Tomasz Janas

• koncert: Barbara Morgenstern, support LXMP
• Meskalina,
• 5.11, g. 19
• bilety: 20/30 zł
• płyta: Barbara Morgenstern "Doppelstern", wyd. Monika Rec, dystr. Gusstaff Rec