Kto i na co czeka w tym roku na festiwalu?

Małgorzata Kuzdra, szefowa Kina Muza:

Najbardziej czekam na Sundance - nowy cykl na Transatlantyku. Z filmów w tej sekcji widziałam jedynie "Na własne ryzyko", które bardzo mi się podobało. Jeśli inne będą na tym samym poziomie, to będzie super. Sundance jest amerykańskim festiwalem kina niezależnego. Dla mnie jest to najciekawszy nurt w kinie za oceanem. Prezentuje filmy, które dla tamtej kultury są niszowe, niekomercyjne i awangardowe, dla nas jednak są jak standardowe, popularne kino europejskie. To jest coś, co z przyjemnością można oglądać, nie zmęczymy się na tych pokazach.

Tym, czego chciałabym spróbować w tym roku, jest plenerowe kino łóżkowe na placu Wolności. W zeszłym roku nie udało mi się na nie dotrzeć. Bardzo podoba mi się eksperymentowanie z przestrzenią filmową, poszukiwanie nowych niestandardowych form tego, jak kino można podać.

Poza tym z filmów na pewno chcę zobaczyć "Pietę", bo bardzo cenię Koreańczyka Kim Ki-duka. Lubię dobrze pokazaną przemoc w kinie. Uważam, że do tego trzeba mieć dobry warsztat i dobry pomysł. W kinie Kim Ki-duka łączą się metafizyka i przemoc, więc będzie ciekawie.

Bartosz Żurawiecki, krytyk filmowy:

W lecie jest mnóstwo festiwali filmowych. Wyzwaniem dla organizatorów jest znalezienie odpowiedniej formuły, która wyróżni dane wydarzenie. To co podoba mi się w Transatlantyku to jego bliski kontakt z festiwalem w Berlinie. Wyrazem tego jest na przykład sekcja kulinarna. Ale to jest ta ekskluzywna część.

W tym roku zainteresowała mnie sekcja Kino klasy B. Uważam, że to fajny pomysł, w sam raz na festiwal, który odbywa się w wakacje. Co prawda to śmieciowy segment kina, ale ma liczne grono zwolenników. Publiczność na tego typu seansach reaguje bardzo żywiołowo, wytwarza się luźna atmosfera - bardzo to lubię. Poza tym, nie tak łatwo te filmy zobaczyć.

Oczywiście ciekawi mnie też sekcja Panorama. Dzięki niej można nadrobić zaległości w filmach, które pokazywano na najważniejszych festiwalach światowych. Ważnymi filmami z tego cyklu są: dokument Kena Loacha "The Spirit of 45", fabuła "Pozycja dziecka", która wygrała festiwal w Berlinie czy "Pieta" - zwyciężczyni festiwalu w Wenecji.

Transatlantyk wyróżnia się spośród festiwali tym, że ma ambicje nie tylko rozrywkowe, ale próbuje również wpleść ważne hasła, np. ekologiczne czy związane z globalnymi problemami (sekcja Konfrontacje). Transatlantyk płynie przez wakacyjne wody, ale uwzględnia rafy współczesnego świata.

Paweł Czarkowski, reżyser filmowy:

W programie tegorocznego FFiMT ciekawie zapowiada się kilka cykli. Chętnie obejrzę Konfrontacje. Mam poczucie, że znajdę tu filmy, które pokazują marginesy, na których zaczyna się relacja między wolnością a zniewoleniem. Lubię ciężkie kino i możliwość utożsamienia się z bohaterem przy jednoczesnej refleksji nad jego sytuacją. Współczesny świat i jego problemy są bardzo złożone, swoje początki mają w niewinnych, a tragicznych w skutkach zachowaniach. Dobrze, jeżeli film nie ocenia, tylko pokazuje skalę chaosu. Mnie to miażdży, ale i buduje.

Jem szybko i nie zawsze zdrowo, podobnie jeżdżę rowerem, więc zamiast kina kulinarnego wybiorę rowerowe. Poza tym Transatlantyk Art z ciekawości nad konwencjami współczesnych narracji w dokumencie. Na każdym festiwalu istotne są nowości, dlatego nie ominę Nowego Kina Niemieckiego i Skandynawskiego, które często mnie zaskakują artystycznym przedstawieniem najbardziej oczywistych spraw. Poza tym Panorama i Sundance - wiadomo.

Marek Straszak, artysta multimedialny, współautor spotu Transatlantyk 2012:

Jedną z najciekawszych propozycji festiwalu jest według mnie Instant Compositon Contest, polegający na improwizowaniu utworów fortepianowych do wcześniej nieznanych materiałów filmowych. Młodzi kompozytorzy muszą wykazać się pewną wyobraźnią audiowizualną, sytuacja jest bardzo ulotna i przez to urocza, wykracza poza linearną strukturę koncertów/spektakli zwykle odbywających się w Teatrze Wielkim.

wysłuchała: Natalia Grudzień

• Transatlantyk Festival Poznań 2013
• 2-9.08
• Multikino 51, Kino Muza, Kino Pałacowe w CK Zamek, Instytut Rozbitek